Sunday, May 27, 2012

our sanctuary

what i really love in moving in to new flat is its environment - aliwalas much. ung tipong laging clear ang utak ko para mas maisip ang mga solusyon kesa mag whine ng mag whine all day long. i think the people are great too. and i can see myself jogging around the area more often.

looking forward to setting my foot on these.

now showing - the elevator

our house hunting is finally over. we're moving away and will literally living separately with the all-weird family of doris bigo-nia.

but heck, the elevator on the flat will be moving in is so creepy. i think i would finally learn how to pray the rosary everyday.

let us go through them and probably just ignore the captions. :)

sign board

Dec 1997 - graduating class na at kailangan ng matapos ang feasibility study. nagpunta kami ng pangasinan para maki tuloy sa bahay ng kaklase at eventually ituloy ang research sa kung saang lugar ay limot ko na. isabela ata or nueva ecija - basta ung maraming taniman ng bulak. sa paglibot namin sa mga karatig lugar - hindi ko matandaan kung sa Manaoag or sa bus ko nakita to:

"madaling maging tao, mahirap magpakatao" - nakasulat sa naka arkong kahoy sa may bandang entrance ng lugar.

kung tutuusin, hindi pa ako adult non. wala pang 18, walang voting power, walang trabaho, walang purchasing power. pero umukit sa akin yon. at sa bawat batang nilalabas kong bata sa mundong to sa hindi sinasadyang paraan, kasama non ang dasal na sana maging mabuti silang tao. na sana kung ako man ay naging alipin ng pansariling kagustuhan, sana maging iba ang mga anak ko. sana magiwan sila ng marka sa bawat taong nakakasalamuha nila. isang dasal at pangarap na sana ay para sa akin pero dahil mas pinili kong maging isang ina sa paniniwalang ang mali ay hindi maitutuwid ng pagkakamali.

sa pagdaan ng panahon, may mga bagay na nakikita man natin pero hindi natin kayang hawakan, hindi kayang sakupin at hindi maintindihan. sabi nga nila "it's beyond our control". we can only do much in this life -  para sa magulang, kapatid, asawa at lalong lalo na sa ating mga anak. kahit anong gawin natin, we cannot impose someone to be a better person than us because we failed. let us not control the lives of the ones we love because our became astray. being the person than we are now who has seen what could be coming, we can only guide. be thankful and happy that we can do this for our children

para magkapatao, let them be. 


Thursday, May 24, 2012

exhausted

letse! tatlong araw na akong pagod na pagod kakalakad sa paghahanap ng "the one" - ang aming magiging sanctuary at kanlungan ng pagal na katawan sa araw araw.

ang hirap maghanap ng bahay - na pwede kaming magkasama ni sister. patang pata ako sa bawat pag-uwi ko sa letseng unit na tinutuluyan namin ngayon.

anyway highway.




anong konek ng bench na yan sa taas sa topic? wala. harharhar. gusto ko lang i-post baket?me reklamo?

pero ano nga ba ang dapat hanapin mo sa pagpili ng magiging pansamantala mong tirahan habang malayo ka sa pamilya.? the list comes in no particular order. you have to weight things over at kung ano at saan ang swak na swak, gora na!
  1. affordable - unang unang consideration ay ang presyo. kaya ka nga nagtitiis malayo sa kanila para maka-ipon at hindi para magpa bongga ka day.
  2. comfort - hindi porket mura ay mag settle ka na sa place. baka naman parang pugon e hindi naman makatarungan un. choose a place where you can have a good rest after a hard day's work. naging isang consideration namin to drop a very affordable room was ung toilet. sinauna pa so ayaw namin non kahit na ganon pa sya kamura.
  3. convenience - dapat convenient at accessible sa work at sa ibang amenities na tingin mo kailangan mo sa araw araw na buhay mo. hindi porket comfortable at at mura, ay magkandarapa ka na. baka naman 4-hour travel e naku, talo!
and other things come next. like ambiance, hitsu ng mga magiging kasama sa bahay etc.

at the end of the day, it is still your call.

Wednesday, May 23, 2012

saved S$61 today!

i always feel guilty pag inuuna ko sarili especially sa mga bagay na kapag hindi ko naman mabili e hindi naman ako mamamatay. pero at the back of my mind, sinasabi ko na i deserve this naman kc nagwo-work ako. someone needs how to reward herself pero if alam mo sa sarili mo na may mga taong umaasa sayo at kung gaano kalayo ang mararating nun ng equivalent amount in peso, napapaisip ako lagi. pero minsan, bumibigay ako at nanghihina din lalo na pag magaling ang sales talk.

but today was an achievement for me - proud of myself!

Friday, May 18, 2012

sa ilalim ng tulay

naalala ko lang nung bata pa ako. walang pang Nawasa (?) or MWSS sa lugar namin (isa sa squatters' area sa qc) kaya madalas sa ilalim ng tulay kami ni kuya naliligo. bago sya mag "abroad". kainis pag pauwi na kase ung buhangin (may buhangin pa talaga, parang beach lang!) pag dumikit sa paa ko, it felt stingy. weird lang.

nagpunta kami sa fullerton square kase nga gusto ko makita ng overrated merlion. ang dami kong pics kasama sya in fairness. sinulit ko na kase paulan na that time.

sa kai-ikot namin, napunta kami dito sa underpass (not sure kung anong tawag nila) na nagpa "wow" sa akin ng husto. sana ganito din ang ilalim ng tulay natin.


at hindi katulad nito.


food trip!


not bad for my first ever siopao experience. actually kasabay kong binili ung egg tart but then hindi un ung first experience ko so no need to post.

ok naman pero mas gusto ko pa rin ung sa hen-lin sa pinas. lol.

i bought this one from the hawker sa street 21. sabi sa sign board, since 19 ekek pa ung store kaya na enganyo naman ako. 

:)

kill me instead



kill me instead - it's not even the title of the latest book i bought. that's how i felt for having another loan (from a loanshark!) because i need to send money to my beloved ones.

i was supposed to buy some self-help books then i thought, what else is not known to me to eliminate the debt pit i am right now. alam ko ung lahat, believe me. the question here is now knowing the facts but learning how to apply them and when.

i may not be a board passer but i know how number's work. ginagawa ko na rin cgurong bisyo ang pangungutang. or dapat magpa rehab na ako? baka addiction na to.

bisyo na 'to!

i can now imagine how my other relatives and my husband's relatives abroad were feeling every time we drop a message at facebook asking for financial help. probably the same feeling i am having right now. 

for three days straight, my husband and i, had been receiving,  expressly and impliedly, messages asking for financial help. first was from nephew - asking for like 500 bucks lang naman because mapuputulan na daw sila ng tubig and pandagdag sa pang atm ng pinaka maganda kong pamangkin. fine. walang problema. valid reason pero sana maghanap na sya ng work kahit alam nyang pag aaralin ko sya. tingin nyo, davah?! second, kailangan pala ng pang enroll ng pamangkin kong idol si boy abunda so nagpunta si ate sa bahay. 250 pesos lang naman at saka ate ko yon. fine. kinabukasan, si brother-in-law naman. mapuputulan na daw sila ng ilaw at kailangan ng pandagdag na 900 pesos. dahil sa asawa ko, pinagbigyan na din namin. kinabukasan, may fb message ako, galing sa asawa ng pamangkin kong isa. kailangan daw ng pampa check sa apo kong 3 days ng nilalagnat. pwede naman nyang dalhin sa public health center or sa government hospital, katulad ng ginagawa namin sa anak ko kapag walang wala kami. and then, today, nag drop din ung asawa ng brother in law ko. pahingi daw ng pera kahit magkano lang! hindi ko na sya pinaasa. i told her straight na wala akong mapapahiram sa kanya dahil tinulong na namin sa asawa nya. tapos sabi pa nya wag kong sabihin sa asawa ko?! huwat?! turuan pa akong maglihim e un na lang kakampi ko sa buhay bukod sa mga anak ko.

 the money involve was probably small. but the point is - bisyo na to!

ginagawa na ba nilang libangan ang paghingi sa amin? i mean hindi kami madamot mag-asawa. like we plan for them. we plan to how make all our lives better. pero pano kami makaka ipon kung ganito!

my husband and i decided not send the kids to private school simply because we cannot afford it - yet. we accepted the sad truth. kesa ang umasa pa kami na tutulungan kami ng mga tyahin nya davah?! at parang, ikr, so awkward. you know, ofw ka tapos umaasa ka pa din na tulungan ka financially. kung hindi kaya, hindi kaya. ang dami ko pang utang at hindi pa un nabawasan ng isang kusing nung pagpunta ko dito tapos ganito. masakit don, ayaw nilang maniwala na mas matangkad pa sa akin ang listahan ko ng utang.

i don't want to shut them out of our lives or magtampo ng tuluyan pero ayaw kong masayang ung sakripisyo ng mga anak ko for being mother-less for how many months now and counting. 

pano ko kaya mapapa-realize sa kanila na wag nila kaming gawing easy access to solve their financial problems. at sana hayaan din nila muna kaming makabangon sa pagkakalugmok.


to do's

i have taken my in-lieu off today for the vesak day last May 5. tambak tambak ang aking for filing sa steel cabinet, why on earth i took a leave?

a. forfeited sya kapag hindi ko na-take within May
b. i need to catch up with my sleeping. not that i was not sleeping, i just lack sleep since i got this laptop (my new bff!)
c. gusto ko e.

enuf said. so i will have my long week-end (techinically 2 days na lang kase as of this writing, patapos na ang aking leave). and what worthy things can i do with it?
  • update my five blogs. believe me, with only this, i can consume my entire week.
  • start with the financial plan
  • start with the business plan
  • start on hard aerobic exercise.
see, i don't know exactly understand why a lot of people like my self indulge with crying, some resort to drinking, take drugs or have to spend a lot of money to kill time.

there are a lot of things out there and in there (internet) that you can read, research, ponder, experiment and so on to kill time.

till next post mga ka-emote.

Thursday, May 17, 2012

ang pagbabalik

welcome to me mga ka-echos.

nagpahinga lang nang konti. nanood ng sandamakmak na romantic comedy movies at walang napala. well, aside from the temporary happines, i got some lifetime lessons and crayola ever moments. ano pa flu! magiging emotera ba ako if walang crying moments.

and besides, that's where i get my strength. after a very hard cry, i will be able to pick myself up.

at mag move on.

tsk....gotta go. antok na me. please stand by for upcoming posts - as in. :)

Friday, May 11, 2012

late mother's day post



this made my heart bleed and my eyes popped like a frog when i first saw this image. the boy is an orphan who wanted to be with her mother but cannot so just drew her on the floor and slept beside her.

knowing how addicted my kids to playing video as evident by our daily encounter during skyp-ing, i know deep inside them are orphans like that boy in that picture. yeah, sabihin mo naman feelingera ka te, malay mo naman hindi. baka naman wala lang sa mga anak mo na wala ka don.

being mother-less is not nothing, okay.

before they learned that chun-li kicks that high but cannot hide her undies, my junakis' were inside my tummy whom my strength was his strength, my emotions were his. get it?! we were one before. separated by my idealistic motives of "i am doing this for my kid".

come on. i should act early. i can never be an ofw for a long time. there should be plan b if there was ever a plan a.

plan then act on it. i don't i can be that heartless for a long time. my kids need to be with me. otherwise, i will be with them.

Sunday, May 6, 2012

hardest rain in sg by far

baket ngayon pa. omg. i need to go to office for my closing. so meaning gabi ako papasok. tsk. this is what i get for relaxing for damn two weeks.


Published with Blogger-droid v2.0.4

Thursday, May 3, 2012

my idea of heaven

thanks to cleo for introducing the song. reminded me how is my idea of heaven.

pag nakasiksik ako sa kilikili ng asawa ko habang nakasiksik din sa kilikili ko at binti ang mga anak namin.

lately ko lang naramdaman na kapag nanonood ako ng movie or naglalakad sa mall or nag aabang ng bus na mainggit sa couple na magkaholding hands, magkaakbay or nagki-kiss.

omg, how i miss him. he has no idea.

Leigh Nash - My Idea Of Heaven [Official Music Video]

Wednesday, May 2, 2012

dear house husband

this is it pansit. i see the end coming. so after all, malabo na palang magbayad sa public transport ng may senior citizen discount.

i guess i hurt you that much para maging ganito na.

i am sorry for hurting your feelings, pride or kung anumang echos nagawa ko. i know i have said things na nakakainsulto. but i am not sorry for saying those words. i did not mean to hurt. gusto ko lang magising ka. mag -isip if naka align pa ung mga ginagawa mo sa plinano natin.

ilang taon na ba tayo? kukulanging na tayo sa oras para matupad ung mga gusto natin para sa mga bata. hindi ko planong mag work habambuhay. gusto ko din e-enjoy ang mga anak ko. alam mo bang magka-work ka lang ng maayos ung hindi tayo mangangamba if makakabayad sa bahay or mapuputulan ng kuryente, uuwi agad ako jan sa pinas at mag aalaga na lang ng mga anak ko. 

sobrang thankful ako sa mga ginagawa mo para sa pamilya ko. ke mama at sa aking extended family. kung iba napangasawa ko, i don't think na pwede tong ginagawa nila sa atin. but it doesn't give you an excuse para maging relak no! sana maintindihan mo na ikaw ang lalake sa pamilya. ikaw dapat ang nagbabanat ng buto. oo andon na ako mahirap talagang maging ina. hindi lang sa pagpapakain natatapos obligasyon. ewan ko kung nage-gets mo pa ako. sa dami ng sinabi ko simula noon.

hindi ko na nga naiintindihan e. sabi mo gusto mo magkasama sama na tayo pero baket ganon?! baket ganon ka?! sobrang swerte ko na ung pacencia mo sa akin ganon kahaba pero pacencia na dahil hindi ibig sabihin non ay ito-tolerate kita. magalit ka sa akin katulad ng nagagalit ako sa mali mo. feeling ko tinitiis mong kimkimin ung nasa loob mo para maging ganon din ako?

isa lang request ko. kung anuman ang pinagdadaanan natin ngayon, wag mong ilayo sa akin ang mga anak ko. sila pinagkukuhaan ko ng lakas. wag kang ganon. taka nga ako e, ikaw pa galit?! hanep!

Tuesday, May 1, 2012

may laptop na me!

salamat sa courts flexi plan may bago akong utang. haist. hindi bale konting pagtitipid lang to. aalis na.kse si room mate e kawawa naman.me. pag uwi ko sa oct ibibigay ko na to sa asawa ko.

Published with Blogger-droid v2.0.4

shoulder and back massage

sarap sana matulog after pero me mga dapat pang tapusin sa office kaya mamya na lang ung pahinga. parang gusto ko magtayo ng ganito sa pinas. parang ok e. hmmm...

Published with Blogger-droid v2.0.4

masahe masahe masahe!



whew! super sarap. relaxing. ready na ako para sa April closing battle. next month again. tipid tipid n lang sa ibang expenses esp food trip.

Published with Blogger-droid v2.0.4

labor day=me day (lagi naman)


while waiting for my foot massage. pan-tangal stress. been longing for this. yuhuuu...so excited!

Published with Blogger-droid v2.0.4